Syndrom wysokiego maku (tall poppy syndrome) – problem osoby wyróżniającej się spośród innych

Syndrom Wysokiego Maku odnosi się do sytuacji, gdy jeden kwiat rośnie wyżej niż pozostałe i dosłownie nad nimi góruje. Jest on widoczny z daleka, wyróżnia się i natychmiast przyciąga wzrok. Ten syndrom przedstawia perspektywę, w której jeden wyższy i piękniejszy kwiat jest postrzegany jako niepasujący, jako element zakłócający harmonię i równowagę całej rodziny maków. Dlatego dla grupy najlepszym rozwiązaniem jest „przycięcie” zbyt dużego osobnika i „sprowadzenie go na ziemię„, aby podziwiać piękno maków jako całości.

Syndrom wysokiego maku w środowisku pracy polega na tym, że osoba o wysokich umiejętnościach i wybitnym talencie doświadcza odrzucania, a nawet wrogości ze strony zespołu. Często objawia się to pasywno-agresywnym zachowaniem, takim jak torpedowanie pomysłów wybitnej osoby, unikanie współpracy z nią czy plotkowanie. Może to prowadzić do sytuacji, w której członkowie grupy dokładają wszelkich starań, aby „wysoki mak zawiódł”.

Takie negatywne nastawienie otoczenia do wyróżniającej się osoby może być prezentowane zarówno przez zespół, w którym ta osoba pracuje, jak i przez kierownictwo. Menedżerowie czy starsi szefowie, dostrzegając wybitne cechy danej osoby, mogą traktować je jako zagrożenie dla siebie.

Jest to trudna sytuacja dla wyróżniającej się osoby. Często dostosowuje się ona do grupy, ogranicza swoje ambicje, neguje siebie czy stara się nie zwracać na siebie uwagi, aby uniknąć konfliktów i zdobyć akceptację grupy. W ten sposób „wysoki mak przycina się sam” i zaczyna więdnąć.

Przyczyną syndromu wysokiego maku mogą być strach przed zmianą, niska samoocena czy zazdrość. W tym syndromie widać mroczną stronę ludzkiej natury: niechęć do zmian, lęk przed nieznanym, zazdrość czy zawiść. Wybitna osoba czuje się osamotniona w takim środowisku. Aby przetrwać, potrzebna jest odwaga, siła charakteru i wsparcie innych.