Kontynuacja artykułu: Asertywność – co to znaczy być asertywnym? Definicja, cechy osoby asertywnej.

Spis treści:

Jak być asertywnym w pracy?
Korzyści z bycia asertywnym w pracy
Ćwiczenia na bycie asertywnym
Wskazówki do pracy własnej nad asertywnością
Jak być asertywnym w związku
Asertywność w rodzinie i szkole

Jak być asertywnym?

Wskazówki i ćwiczenia na asertywność:

1. Stosuj jasne komunikaty

Aby osiągnąć pozytywne zmiany w zachowaniu innych, kluczowe jest jasne i bezpośrednie komunikowanie się. Unikaj niepotrzebnego ubarwiania czy oceniania. Skup się na faktach. Przykładowo, jeśli umówiłeś się na spotkanie z przyjacielem o 10:30, a on spóźnił się o 30 minut, zamiast oskarżać go o brak odpowiedzialności, delikatnie wskaż na fakt: „Umówiliśmy się na 10:30, a teraz jest 11:00”. Dzięki temu zapraszasz do konstruktywnego dialogu, unikając jednocześnie konfrontacyjnego tonu.

2. Opisuj skutki zachowań 

Nie przesadzaj i nie oceniaj – opisuj sytuację! Zamiast mówić: „Zabrałeś mi wieczór”, powiedz: „Od 18:30 miałem/am zaplanowane inne zajęcie, więc mamy teraz mniej czasu na dokończenie tego”. Unikaj nadmiernego koloryzowania i krytyki, skup się na konkretach.

Jak ćwiczyć asertywność?

3. Unikaj komunikatów typu „Ty”

W sytuacji konfrontacji z trudnym zachowaniem innych, skup się na wyrażeniu swoich uczuć wobec zaistniałej sytuacji. Rozpoczynanie zdania od „Ty” może być odbierane jako atak, natomiast zaczynając od „ja” łatwiej jest unikać eskalacji konfliktu. Zamiast mówić „Musisz przestać!”, spróbuj wyrazić swoje uczucia, mówiąc na przykład: „Czułbym się lepiej, gdybyś tego nie robił”. Jeśli Twoje słowa będą pełne ciepła, szczerości i empatii, istnieje większa szansa, że zostaną dobrze odebrane i że osiągniesz swój cel.

4. Wyrażaj swoje uczucia

Kluczem do skutecznej asertywnej komunikacji jest zdolność do jasnego opisania swoich uczuć. Na przykład, jeśli ktoś na Ciebie krzyczy czy werbalnie Cię atakuje, umiejętność wyrażenia swojego uczucia w tej sytuacji może pomóc obu stronom lepiej zrozumieć kontekst i skupić się na właściwym celu rozmowy.

Przydatnym schematem w takich sytuacjach jest: „Kiedy jestem postawiony w sytuacji, w której (np. ktoś na mnie krzyczy), czuję się (np. zagrożony).”

Dla większej precyzji możesz rozbudować swoje wypowiedzi o konkretny kontekst i konsekwencje. Na przykład: „Gdy ktoś krzyczy na mnie w obecności innych pracowników, czuję, że mój autorytet jest podważany i czuję się zdyskredytowany w ich oczach.”

5. Opanuj sztukę mówienia „NIE”

Opanowanie sztuki mówienia „nie” często wymaga konfrontacji z nieprzyjemną emocją poczucia winy. Przy odpowiednim podejściu możesz uprzejmie odrzucić prośby z taktem i wdziękiem. Na przykład, spróbuj sformułować swoją odpowiedź w następujący sposób: 

·       „Przepraszam, ale jestem już dość zajęty; może innym razem?”

·       „Jestem zadowolony z tego, co mam, dziękuję.”

·       „Dziękuję za ofertę, ale jestem zadowolony z mojego obecnego dostawcy”. 

Jeśli chodzi o przyjmowanie romantycznych zalotów, bądź uprzejma/y, ale stanowcza/y: „Doceniam zaproszenie, ale nie jestem zainteresowana/y”. Powiedzenie „nie” może być aktem wzmacniającym – a dzięki tym prostym technikom będziesz w stanie zrobić to z opanowaniem i pewnością siebie.

Jeśli osoba wydaje się mieć problemy z zaakceptowaniem Twojego „nie”, to po prostu powtarzaj w kółko, jeśli to konieczne. Być może będziesz musiał/a dodać słowo „nie” do początku tych wypowiedzi, być może z pewnym naciskiem na to słowo. Na przykład: „Nie, ale naprawdę nie mogę w tej chwili.”

Uważaj na wszelkie swoje surowe samooceny po takich asertywnych aktach. Bądź dla siebie łagodny/na, doceń siebie. Myśli pełne poczucia winy przeformułuj np. w taki sposób: 

·       „Wyjaśniłem/łam, dlaczego nie mogę tego zrobić.”

·       „To nie był mój obowiązek. Pozwolenie na to, by mnie wykorzystano, tylko wyczerpałoby moją energię.”

       „Obroniłem/łam ważnej dla mnie sprawy. Mogę sobie pogratulować!”·       „Tyle razy zgodziłem/łam się na coś wbrew sobie, a teraz mi się udało z tego wybronić! Było trudno, ale jestem szczęśliwy/wa, że nie popełniłem/łam kolejny raz tego samego błędu. Jestem na dobrej drodze.”

Pamiętaj, że dzięki spokojnemu umysłowi możesz podchodzić do potencjalnych próśb z większą jasnością i uważnością.

Różnica między ludźmi sukcesu a ludźmi naprawdę odnoszącymi sukcesy polega na tym, że ludzie naprawdę odnoszący sukcesy mówią „nie” prawie wszystkiemu. 

Warren Buffett

6. Uznaj prawa innych osób

Czasami nasze pragnienia i potrzeby mogą kolidować z pragnieniami i potrzebami innych. Wyrażanie swoich pragnień jest niezbędne do znalezienia równowagi, ale ważne jest również, aby uznać prawa osób, z którymi wchodzisz w interakcje. Jedynym sposobem na upewnienie się, że ktoś naprawdę zrozumiał, czego chcemy, jest jasne wyrażenie się w tym: „Chciałbym się teraz przytulić!”, „Chcę być Twoim przyjacielem, a nie partnerem”, „Potrzebuję porozmawiać o moich zarobkach”. Osiągnięcie kompromisu jest często najlepszym sposobem działania – takim, który uwzględnia obawy obu stron i zapewnia wzajemnie korzystne rozwiązanie. Przyjmowanie praw innych i ustępstwa mają ogromne znaczenie w budowaniu relacji. Nie zawsze jest możliwe uzyskanie tego, czego chcemy lub czujemy, że potrzebujemy. 

7. Naucz się konfrontować z krytyką

„Potrzebujemy bardzo silnych uszu, aby usłyszeć, jak jesteśmy szczerze oceniani. Niewielu jest takich, którzy mogą znieść szczerą krytykę, nie będąc przez nią ukąszeni. Ci, którzy odważyli się nas skrytykować, dokonują niezwykłego aktu przyjaźni, ponieważ podjęcie się zranienia lub obrażenia człowieka dla jego dobra jest równoznaczne ze zdrową miłością do niego.” 

Michel de Montaigne

Konfrontacja z krytyką może być zniechęcająca, zwłaszcza jeśli w przeszłości była ona dla nas bezproduktywna. Pamiętajmy jednak, że często nasi krytycy próbują nam pokazać, jak szkodliwe skutki mogły mieć nasze działania/wybory. Przyjmując ich uwagi i postrzegając je jako szansę na rozwój, możemy zacząć robić pozytywne kroki naprzód. W związku z tym możemy zbliżyć się do osiągnięcia pożądanego rezultatu – a jednocześnie zrozumieć, że krytyka nie musi nas przygnębiać.

Kiedy masz do czynienia z krytyką, rozważ możliwość, że może ona zostać wykorzystana jako okazja do rozwoju. Zamiast po prostu spisywać ją na straty, poświęć chwilę na zastanowienie się nad nią. Czy może wynikać z niej coś pozytywnego dla Ciebie?

Aby sobie z nią poradzić we właściwy sposób, potrzebujesz ustalić, czy jest ona: prawdziwa, częściowo prawdziwa czy nieprawdziwa.

Jeśli jest prawdziwa, wtedy Twoje komunikaty powinny być np. takie:

• Tak, czasami potrafię taka/taki być. Przepraszam, jeśli to Cię zdenerwowało.
• Jak to na ciebie wpłynęło? Jaki sposób postępowania byłby bardziej pomocny? 
• Czy moje działania czasami sprawiają, że czujesz się sfrustrowany? 
• Jak mogę lepiej wspierać Cię w przyszłości? 
• Szczerze przepraszam, jeśli spowodowałem jakiekolwiek cierpienie.

Jeśli jest częściowo prawdziwa, wtedy Twoje komunikaty powinny być np. takie:

• Przyznaję, że popełniłem/łam błąd, ale mam zastrzeżenia co do Waszych opinii skierowanych do mnie. 
• Akceptuję fakt, że nie zrobiłem tego dobrze. Popełniłem/łam błąd, ale nie zgadzam się z twoimi uwagami odnośnie do mojej osoby.
• Czy mógłbyś rozwinąć szczegóły swoich wypowiedzi? Bardziej opisowe wyjaśnienie byłoby dla mnie pomocne, ponieważ staram się w pełni zrozumieć jego znaczenie.

Jeśli krytyka jest nie prawdziwa, to wtedy Twoje komunikaty powinny być np. takie:

• Nie zgadzam się, z tym, co mówisz. Uważam, że to nie jest słuszne i czuję się trochę zdenerwowany. Możesz nieco bardziej wyjaśnić, co masz na myśli?
• Nie jestem pewien, czy podążam za twoją logiką. Czy możesz powiedzieć więcej o tym, dlaczego tak uważasz? 
• Czuję się nieco zaniepokojony twoją wypowiedzią i chciałbym zrozumieć, skąd ona pochodzi. Proszę, pomóż mi to zrozumieć.

„Najwspanialszym dniem w Twoim i moim życiu jest ten, w którym bierzemy całkowitą odpowiedzialność za nasze działania. To dzień, w którym naprawdę dorośliśmy„.

John C. Maxwell

Jak być asertywnym w pracy?

Przykładowe ćwiczenia na asertywność w pracy

Chcesz wiedzieć, jak skutecznie i pewnie komunikować się w miejscu pracy? Przyjrzyjmy się przykładom asertywnego zachowania w firmie. Oto przykłady tego, jak być asertywnym w pracy:

1. Utrzymuj kontakt wzrokowy z innymi

Utrzymywanie kontaktu wzrokowego jest esencją asertywności. Zaznaczasz wówczas pewność siebie. Z kolei odwracając wzrok komunikujesz bierność i niechęć do konfrontacji z trudnymi sytuacjami. Asertywne zachowanie obejmuje również pozytywną mowę ciała, która pokazuje otwartość na negatywne emocje. Używanie kontaktu wzrokowego nie oznacza jednak agresywnego wpatrywania się w innych. Trzeba zachować pewną równowagę między obroną własnego, a otwartością na cudze. Takie wyczucie wymaga odpowiedniego poziomu inteligencji emocjonalnej.

2. Bierz odpowiedzialność za swoje błędy

Jeśli chcesz skutecznie bronić swoich przekonań, musisz również brać odpowiedzialność za swoje błędy. Głupie upieranie się przy swoich nieuzasadnionych lub obalonych racjach sprawi, że się ośmieszysz i nie będziesz brany/na na poważnie. Chcąc obronić to, co ważne i realne, musisz odpuścić balast tego, co Cię dyskredytuje. Jeśli kiedykolwiek znajdziesz się w sytuacji, w której przedsięwzięcie lub inicjatywa, za którą ręczyłeś, miała negatywne skutki, bądź szczery, przyznając się do błędu, zamiast unikać winy. Pamiętaj, że nikt nie jest nieomylny, a przyznanie się do błędu może zadziałać na Twoją korzyść. Wbrew pozorom takie działanie nie tylko nie osłabi, ale wręcz wyostrzy Twoją pozycję negocjacyjną. Aby tak się naprawdę stało, musisz jednocześnie pamiętać o drugiej stronie medalu. Mianowicie, równie ważne jest, aby nie brać na siebie odpowiedzialności za błędy innych ludzi i upewnić się, że każdy jest odpowiedzialny za własne działania. Bądź czujny/na na próby uwikłania Cię w nieuzasadnione poczucie winy. Jeśli odwołując się do faktów będziesz w stanie wykazać swoją niewinność, jesteś na dobrej drodze ku asertywnej postawie.

„Kiedy ludzie podziwiają Cię za Twoją pracę, pozwól sobie na milczącą a zarazem pokorną dumę. Nie spal pochwały kokieteryjnym zaprzeczeniem, ani nie utop jej w morzu samozachwytu.”

Borys Abramek

3. Upewnij się, że wszyscy zgadzają się z decyzją

Asertywne zachowanie pozostawia miejsce na opinie innych ludzi. Upewnij się, że wszyscy się zgadzają przed podjęciem ostatecznej decyzji. Dotyczy to również Ciebie. Powinieneś/powinnaś zgodzić się z decyzją i stanąć w obronie swojego zdania, zamiast zgadzać się z innymi, aby wszyscy inni byli zadowoleni. Przedstawienie własnego stanowiska z szacunkiem pozwoli na wyrażenie wszystkich opinii i pomysłów, aby można było wspólnie dojść do wspólnych wniosków. Co więcej, nie należy zapominać o mówieniu w imieniu siebie i swoich poglądów – zasługujesz na to, aby czuć się tak samo wysłuchanym/ną i cenionym/ną, jak osoby wokół Ciebie. Tworząc środowisko dialogu, szanuj wkład każdej osoby. Doprowadzi Was to do wzajemnie korzystnych rozwiązań.

4. Bądź dumny z siebie i swoich współpracowników

Osoba asertywna nie będzie tylko dumna z tego, co osiągnęła, ale także z tego, co osiągnęli jej współpracownicy. Pamiętaj jednak, że brak dumy z siebie i przypisywanie zasług tylko innym jest pasywne, a nie asertywne. Z drugiej strony, przypisywanie sobie wszystkich zasług za wysiłek zespołu jest formą agresywnego zachowania.

„’Jesteś już prawie na miejscu (powiedział James). Bardzo blisko. Jesteśmy z ciebie tacy dumni.”

J. K. Rowling, 'Harry Potter i Insygnia Śmierci’

Jak stać się asertywnym w pracy?

1.  Przygotuj się i ćwicz

Praktyka czyni mistrza: zanim zabierzesz głos w miejscu pracy, ważne jest, aby być do tego odpowiednio przygotowanym. Poświęć trochę czasu na przemyślenie i zaplanowanie tego, co chcesz powiedzieć, biorąc pod uwagę zarówno pożądane reakcje, jak i te które mogą być dla Ciebie trudne. Wyobraź sobie siebie w tej sytuacji. Wizualizuj pożądane rozwiązanie. Wyraźnie wyobraź też sobie, co może pójść nie tak i jak chciał(a)byś wobec tego zareagować. Powiedz na głos, co chciał(a)byś przekazać. Jeśli tego nie zrobisz, kiedy nadejdzie odpowiednia chwila, nerwy mogą sprawić, że będziesz miał(a) problemy z ubraniem myśli w słowa i łatwiej będzie Ci się poddać. Zastanów się nad tym, co często trudno jest Ci powiedzieć (na przykład: „Nie, nie mogę.” lub „To mnie krępuje.”) i przećwicz to. Znajdź kogoś wspierającego, kto jest otwarty na odgrywanie ról. Nawet coś tak prostego, jak zapisanie/nagranie swoich myśl może mieć ogromne znaczenie.  Wszystko to da Ci poczucie sprawczości w obliczu trudnych rozmów. Doskonalenie asertywnej postawy wymaga czasu i wysiłku – ale dzięki odpowiedniemu nastawieniu i przygotowaniu możesz być na dobrej drodze do „asertywnego sukcesu”.

„Przygotowanie do życia jest tak ważne. Szczęście jest tym, co dzieje się, gdy przygotowanie spotyka się z okazją. Okazja jest wszędzie wokół nas. Czy jesteś przygotowany?”

Jak ćwiczyć asertywność c.d.

2. Komunikuj swoje potrzeby

Nauka komunikowania swoich potrzeb może zająć trochę czasu. Nie postrzegaj jednak tego jako straty. Jest to krytyczny element stawania się asertywnym. Może doda Ci otuchy stwierdzenie, że skuteczne artykułowanie siebie jest korzystne nie tylko z punktu widzenia Twojej osobistej kariery. Jest ono ważne także dla realizacji celów ważnych z punktu widzenia Twojego pracodawcy. Zamiast stawiać przełożonego w roli Twojego oponenta, pomóż mu przejść na swoją stronę, Uświadom mu, że do tego, abyś z pełnym zaangażowaniem wykonywał jego polecenia, potrzebujesz czuć się komfortowo z tym, co robisz. Jeśli będziesz odczuwał dyskomfort z powodu sfrustrowanej ważnej potrzeby, spadnie Twoja efektywność, a zwiększy się ryzyko prokrastynacji. Zadbany pracownik jest jak dobrze naoliwiony silnik w samochodzie. Bez oleju co prawda da się przejechać pewien krótki dystans, ale po takiej akcji samochód długo nie posłuży. Dlatego nie bój się prosić o regularne oliwienie. Chcesz przecież wozić Wasz wspólny sukces jak najdalej, prawda?

Aby poprawić swoją zdolność do jasnego komunikowania swoich potrzeb, możesz przeanalizować, jak w przeszłości podchodziłeś/łaś do rozmów w miejscu pracy i na tej podstawie poprawić swoją technikę komunikacji. Rozpoczynając rozmowy, podaj dokładne podsumowanie problemu wraz z faktami. Spróbuj przedstawić problem jak najbardziej obiektywnie. Twoja osobista perspektywa jest ważna, ale niech nie będzie dominująca. Na przykład, jeśli okaże się, że praca w otwartym środowisku biurowym zmniejsza Twoją produktywność, możesz wyjaśnić korzyści płynące z pracy w pojedynkę lub zdalnie i przytoczyć konkretne przykłady osiągnięć w mniej rozpraszającej przestrzeni. Odwołaj się do celów globalnych (np. „Wszystkim nam zależy, żeby w firmie ciąć niepotrzebne koszty.”). W ten sposób skutecznie komunikujesz swoje potrzeby współpracownikom i przełożonym. Dzięki praktyce możesz stać się bardziej biegły w wyrażaniu siebie z jasnością i przekonaniem.

3. Poznaj swoje granice

Znajomość swoich granic jest ważna dla dobrego samopoczucia w pracy. Choć może to być trudne, nauka asertywnego mówienia „nie” w miejscu pracy może przynieść spektakularne korzyści, umożliwiając osiągnięcie zdrowej równowagi między życiem zawodowym a prywatnym. Oszczędzi to Twój czas i energię. Aby lepiej poznać swoje ograniczenia, stopniowo naucz się mierzyć siły na zamiary. Przez określony czas, np. miesiąca, przyglądaj się dokładnie temu, ile udało Ci się zrealizować w stosunku do tego, co sobie zaplanowałeś/łaś. Jeżeli notorycznie nie wyrabiasz się z pracą, redukuj plany. Jak? Zastanów się, co naprawdę jest dla Ciebie ważne, a co jest tylko zbędnym wypełniaczem. Ważnym wskaźnikiem wyznaczania własnych granic są Twoje priorytety. Jeśli będziesz miał je dobrze uświadomione, łatwiej Ci będzie odmawiać na prośby, które stoją w poprzek z Twoim osobistym celem. Na przykład, jeśli Twoim celem jest spłata kredytu w ciągu najbliższych 5 lat, możesz obliczyć, ile godzin chcesz pracować każdego miesiąca, aby zaoszczędzić na ten cel i zakomunikować swojemu menedżerowi, że nie jesteś zainteresowany pracą ponad ten limit. Jeżeli jednocześnie ważny jest dla Ciebie czas spędzany z rodziną, zakomunikuj, że nie możesz przyjąć kolejnego zadania, ponieważ na jego realizację musiałbyś zabrać ten czas swoim dzieciom, a tego przecież nie chcesz.

„Możesz kontrolować tylko swoje własne zachowanie, a nie działania innych. Jeśli nie podoba Ci się sposób, w jaki się zachowują, zawsze możesz kontrolować siebie, odchodząc.”

dr Rafał Szewczyk

„Sukces to suma małych wysiłków, powtarzanych dzień w dzień„

Robert Collier

Jak być asertywnym w pracy c.d.

4. Uświadom sobie, że możesz kontrolować tylko swoje zachowanie a nie zachowanie innych

Uznanie, że jesteś odpowiedzialny za własne działania, jest niezbędne do zachowania spokoju, nawet w najtrudniejszych sytuacjach w miejscu pracy. Ważne jest, aby to zrozumieć, ponieważ w ten sposób możesz kontynuować pracę w kierunku swoich celów, nie pozwalając, aby opinie innych zrujnowały twój nastrój lub sprawiły, że zaczniesz kwestionować swoje umiejętności. Jeśli ktoś źle zinterpretuje Twoje asertywne zachowanie, reagując gniewem, po prostu zachowaj spokój i szacunek. W ten sposób ochronisz siebie, swoje cele i złagodzisz potencjalne spory.

5. Zrozum różnicę między asertywnością a agresją

Zrozumienie różnicy między asertywnością a agresją może pomóc Ci uniknąć napięć między Tobą a Twoimi współpracownikami. Będąc opanowanym/ną, możesz zagwarantować, że rozmowy pozostaną pełne wzajemnego szacunku i produktywne. I odwrotnie, agresywne zachowanie często prowadzi do krótkoterminowego sukcesu, ale wiąże się z długoterminowymi kosztami. Taka wojownicza postawa nie tylko utrudnia rozwiązywanie problemów, ale także niszczy podstawy zaufania i lojalności. Aby zapobiec bezproduktywnym konfliktom, pielęgnuj aurę pewności siebie, kultywując środowisko korzystne dla wszystkich, w którym każda ze stron może się rozwijać.

„Nie myl asertywności z agresją. Bycie asertywnym to upominanie się o swoje interesy. Bycie agresywnym to atakowanie interesów innych ludzi.”

Adam Grant

6. Używaj asertywnego języka

Używanie asertywnego języka jest skuteczną metodą na przekonanie kogoś lub odrzucenie czyjejś prośby. Asertywna komunikacja zazwyczaj jest przykładem uprzejmości, bezpośredniości i dokładności odpowiedniej do kontekstu, jednocześnie okazując szacunek sobie. Aby inni odebrali Cię jako osobę pewną siebie, mów spokojnym i równym tonem. Ważne jest, aby ubierać w słowa nie tylko myśli, ale też emocje: zmartwienie, zachwycenie, niezadowolenie, co sprawia, że rozmowa jest bardziej zrozumiała. Formułując swoje odpowiedzi, używaj stwierdzeń typu „ja”, na przykład: „Ilekroć prosisz mnie o zastąpienie twojej zmiany, staję się niespokojny”. Aby pozostać asertywnym, pamiętaj, aby komunikować, jak się czujesz. Zgłaszaj, kiedy to się dzieje. Informuj, co jest źródłem tego uczucia i powiedz, czego w związku z tym potrzebujesz.

7. Naucz się przyjmować komplementy i krytykę

Nauka skutecznego reagowania zarówno na komplementy, jak i krytykę, jest cechą charakterystyczną osób asertywnych. Wysłuchaj każdej opinii, niezależnie od tego, czy się zgadzasz, czy nie, bez popadania w nadmierne emocje. Zamiast przyjmować postawę obronną w obliczu negatywnych opinii lub odrzucać pozytywne uwagi, asertywni ludzie pozostają wierni swoim przekonaniom, jednocześnie łaskawie akceptując wyrażone uczucia. Patrząc na krytykę i pochwały z otwartym umysłem, możesz udoskonalić swoje zachowanie i kultywować większą pewność siebie.

„Przyjmij zarówno komplementy, jak i krytykę. Aby kwiat mógł rosnąć, potrzeba zarówno słońca, jak i deszczu.” 

Marek Kośniowski

Korzyści z bycia asertywnym w pracy

Bycie asertywnym w miejscu pracy może otworzyć zupełnie nowe możliwości. Kiedy zwątpienie nie będzie Cię już ograniczać, możesz sprawić, że Twój głos zostanie usłyszany i z pewnością siebie pokierujesz swoją karierę. W ten sposób uzyskasz dostęp do unikalnych możliwości, zdobędziesz uznanie dla swoich talentów i wyróżnisz się. Z każdym odważnym krokiem zbliżasz się do spełnienia swoich ambicji, przejmujesz inicjatywę i rozkoszujesz się wzrostem, który zawdzięczasz asertywności. 

1. Poprawiasz swoją samoocenę

Wykorzystanie siły asertywności może pomóc Ci uzyskać niezatarte poczucie własnej wartości i determinacji. Uznając siebie i odmawiając pójścia na kompromis ze swoimi przekonaniami, naturalnie staniesz się bardziej pewny siebie i wzmocniony. Co więcej, kultywowanie tej cechy może otworzyć drzwi do wyższych stanowisk, ponieważ ci, którzy wykazują asertywność, zazwyczaj są lepszymi liderami – wiedzą, jak delegować zadania, pozostając empatycznymi i szanującymi członków swojego zespołu.

2. Wnosisz większy wkład do grupy

Pielęgnując swoją asertywność, otwierasz się na możliwość odblokowania pełnego potencjału i kreatywności. Nadszedł czas, aby zademonstrować wartości i idee, które są Ci drogie, i podzielić się nimi z grupą. Odważ się nie zgadzać i proponować lepsze rozwiązania – nigdy nie wiesz, jak wiele Twoja unikalna perspektywa może wnieść do pracy zespołu, dopóki się nie odezwiesz.

3. Łatwiej radzisz sobie ze stresem

Z asertywnością u boku możesz śmiało stawiać czoła problemom związanym z pracą i rozwiązywać problemy interpersonalne. To nie tylko kultywuje zdrowsze, bardziej harmonijne miejsce pracy, ale także daje przewagę w radzeniu sobie z codziennymi stresorami. Dzięki asertywności możesz spokojnie zająć się sprawami interpersonalnymi, gdy się pojawią, ponieważ nie boisz się z szacunkiem i taktem z kimś skonfrontować. Wszystko to przyczynia się do tworzenia zdrowszego, bardziej pozytywnego środowiska pracy i pomaga lepiej radzić sobie ze stresem.

Asertywność w związku

Rozwijanie pewności siebie, aby móc się wyrazić w związku, ma kluczowe znaczenie dla jego sukcesu. Aby stanąć w obronie swoich przekonań, uznaj i szanuj swój głos. Jednocześnie kształtuj małe nawyki, które będą wspierać Twoją asertywność. Zdobądź umiejętność tworzenia narracji, która rezonuje z Twoim partnerem – taką, która przekazuje Twoje przekonania z opanowaniem i perswazją. Dzięki konsekwentnemu wysiłkowi możesz dużo osiągnąć.

Wielu moich klientów (również uczestników treningów inteligencji emocjonalnej) borykało się z niemożnością postawienia siebie na pierwszym miejscu w bliskich związkach. Bardzo często słyszałem wprost lub między wierszami gdy mówili:

„Muszę go/ją uszczęśliwić, inaczej nie będą chciał/a ze mną być.”

„Mogę go/ją skrzywdzić, jeśli nie zrobię tego, czego ode mnie oczekuje.”

„Nie chcę tego robić, ale po prostu nie wiem, jak powiedzieć „nie”.”

Można poradzić sobie z tego typu przekonaniami i uczuciami w ramach treningu inteligencji emocjonalnej lub psychoterapii.  Ta nowa asertywność w związku pozwoli uzyskać kontrolę nad narracją i stworzyć zdrowszą relację opartą na wzajemnym szacunku.

Ważne jest, abyś rozumiał(a) i szanował(a) potrzeby swojego partnera – ale równie ważna jest umiejętność wyrażania swoich. Tłumienie swojego głosu w celu zadowolenia partnera lub partnerki może zaszczepić niezdrowe schematy w Twojej głowie. Aby upewnić się, że zostaniesz wysłuchany/na, przedstawiam Ci 3 kroki, aby być bardziej asertywnym w związku, nie tracąc przy tym nic z empatii ani uważności.  

Krok I: Zmierz się ze swoim poczuciem własnej wartości

Nasza samoocena kształtuje nasze zachowanie i nastawienie oraz odgrywa kluczową rolę w tym, jaki wkład wnosimy w nasz związek. Kiedy brakuje nam pozytywnego postrzegania siebie, dzieją się dwie rzeczy:

• uciekamy od zadań lub rozmów, które mogą wymagać naszej uwagi,

• nadmiernie kompensujemy nasze postrzegane braki, stając się agresywnymi, chełpliwymi lub lekceważącymi.

W każdym razie ryzykujemy, że będziemy żyć w zaprzeczeniu naszych prawdziwych potrzeb. Pomimo naszej wewnętrznej potrzeby bycia asertywnym w obliczu pewnych sytuacji, często ulegamy uczuciu niepokoju i lęku, które motywują nas do tłumienia naszych asertywnych skłonności. W badaniach Mari Sarkowej i jej zespołu wykazano, że pomimo potrzeby bycia asertywnym, mamy tendencję do unikania asertywności, zwłaszcza jeśli zmagamy się z lękiem (Sarkova i inni, 2013).

Niska lub niestabilna samoocena, połączona ze skłonnością do ciągłego spełniania oczekiwań innych, może prowadzić do tendencji do „zawsze mówienia tak”. Może to wynikać z unieważniania własnych osobistych pragnień lub potrzeb. W efekcie poświęcamy je, aby uspokoić ludzi wokół siebie. Z drugiej strony, stabilnej samoocenie towarzyszy większa samoświadomość i akceptacja. Traktując siebie z szacunkiem, zyskujemy umiejętność proszenia i oczekiwania tego samego od innych.

Jeśli szukasz sposobów na wzmocnienie poczucia własnej wartości w bliskim związku, poznaj strategie, które pomogły uczestni(cz)kom naszych treningów inteligencji emocjonalnej:

• „amortyzuj” uwagi swojego wewnętrznego krytyka i mów do siebie tak, jakbyś mówił(a) do swojego bliskiego przyjaciela/przyjaciółki; 

• zrób sobie przerwę od mediów społecznościowych;

• doceniają postęp i nie wymagaj od siebie perfekcji;

• jeśli potrafisz już od czasu do czasu zachować się asertywnie, przypominaj sobie ten sukces jak najczęściej i coraz częściej go powtarzaj.

II Komunikuj się, jak nigdy przedtem 

Bez względu na etap Twojego związku (czy są to dopiero jego początki, czy może macie już staż wieloletniego małżeństwa), nigdy nie możesz bezpiecznie założyć, że Twój partner rozumie każdą naszą myśl i emocję, zwłaszcza gdy milczysz na ten temat. Aby uniknąć wpadnięcia w pułapkę niewypowiedzianych oczekiwań i błądzących domysłów, ważne jest, abyśmy otwarcie i szczerze komunikowali nasze uczucia.

Wiara, że bliski partner powinien intuicyjnie wyczuwać nasze potrzeby i pragnienia, może nieświadomie narazić go na frustrację i rozczarowanie. W ciekawym badaniu zatytułowanym: „Powinieneś wiedzieć, dlaczego jestem zdenerwowana: Teoria naruszenia oczekiwań i wpływ oczekiwań związanych z czytaniem w myślach na reakcje i problemy relacyjne”  wykazano, że jedynym sposobem na prawdziwe zrozumienie drugiej osoby jest uczciwa i otwarta komunikacja (Wright i Roloff, 2015).

Komunikacja jest podstawą każdej silnej relacji. Jeśli masz trudności z przekazaniem swoich potrzeb, trzymaj się tych trzech prostych wskazówek, dotyczących wyrażania siebie w sposób asertywny: 

1.     Wykorzystaj następująca formułę: „kiedy robisz x, czuję y”, aby przekazać swoje emocje bez obwiniania żadnej ze stron. 

2.     Zarządzaj swoimi emocjami i komunikuj się, nie pozwalając, by emocje przejęły nad Tobą kontrolę. Jeśli masz z tym duży problem, możliwe, że jeszcze u Ciebie nie rozwinęła się inteligencja emocjonalna – nie przejmuj się tym. Można ją poprawić.

3.     Staraj się mówić konkretnie i zwięźle.

III Ćwicz

Asertywność jest umiejętnością, z którą nie rodzimy się od razu. Uczymy się jej przez całe życie, choć w okresie dorosłości ta nauka wymaga dużo cierpliwości. Dobrym pomysłem jest zaczęcie od małych łatwych wyzwań. Podpowiedz swojemu partnerowi rzeczy, (słowa/gesty) których potrzebujesz, i które są dla niego łatwe do spełnienia. Może to być nawet spacer czy wspólne wypicie kawy. Da Ci to pierwsze sukcesy i pewność siebie do osiągania kolejnych etapów.  Ważne jest, abyś zwrócił(a) uwagę na okoliczności swojej prośby. Nie adresuj jej z wyrzutem w gniewnym uniesieniu. Powiedz o niej, kiedy oboje jesteście spokojni. W ten sposób zwiększysz szanse na realizację swojej prośby i wykarzesz się wysoką zdolnością asymilacji emocji – jednego z czterech składników inteligencji emocjonalnej.

Kwitnący związek wymaga równowagi między wyrażaniem siebie a uważnym słuchaniem. Niemniej jednak tendencja do priorytetowego traktowania partnera kosztem własnych osobistych potrzeb może nieumyślnie mu poważnie zaszkodzić. Asertywność nie zawsze jest łatwa do zdobycia, ale jest niezbędnym węzłem w nierozerwalnej więzi między dwojgiem ludzi. Jeśli zmagasz się z tym wyzwaniem, zastanów się, czy ekspert w tej dziedzinie nie ułatwił by Ci drogi w rozwoju Twojej asertywności.

Asertywność w związku to klucz do zdrowej i satysfakcjonującej relacji, w której obie strony czują się szanowane i zrozumiane. Asertywność oznacza umiejętność wyrażania swoich potrzeb, uczuć i oczekiwań w sposób otwarty i bezpośredni, ale jednocześnie szanujący prawa i uczucia partnera. Bycie asertywnym w związku oznacza nie tylko mówienie o tym, czego oczekujesz od partnera, ale także słuchanie i szanowanie jego potrzeb i uczuć.

Osoba asertywna w związku jest w stanie wyrazić swoje uczucia i potrzeby w sposób jasny i bezpośredni, nie naruszając przy tym psychicznego terytorium innej osoby. Potrafi odmawiać, gdy czuje, że czyjeś zachowanie jej nie odpowiada, i robi to w sposób stanowczy i zdecydowany, nie narażając się na frustrację. Asertywna osoba ma adekwatny do rzeczywistości obraz własnej osoby, niezależnie od chwilowych sukcesów i porażek.

Asertywność w związku to nie tylko zdolność do wyrażania swoich uczuć, ale także umiejętność reagowania w sposób nieuległy, gdy nasze granice są przekroczone. Jest to postawa, która chroni przed rozczarowaniem i niespełnieniem, pomaga w budowaniu silnych i zdrowych relacji.

Aby być asertywnym w związku, warto ćwiczyć asertywność również w innych kontekstach, nieco mniej naładowanych emocjonalnie.

Ponadto, asertywność w życiu towarzyszy ludziom, którzy stawiają sobie realistyczne cele, wykorzystują swoje możliwości, ale nie podejmują się zbyt trudnych zadań. Taka postawa chroni przed rozczarowaniem i pomaga wykorzystać swoje mocne strony.

Warto zauważyć, że asertywność często jest mylona z agresją, ale to zupełnie co innego. Agresja narusza prawa i granice innych osób, podczas gdy asertywność szanuje prawa i granice zarówno swoje, jak i innych. Asertywność w związku to szacunek dla siebie i dla partnera, to umiejętność wyrażania własnej opinii, ale również umiejętność słuchania i zrozumienia partnera. To zdolność do stawiania granic i wyrażania swoich potrzeb bez strachu przed odrzuceniem lub konfliktem.

Często asertywność w psychologii jest porównywana do słonia, który mimo swojej ogromnej siły, potrafi poruszać się z niesamowitą gracją i delikatnością. Jest silny, ale nie agresywny. Tak samo asertywna osoba potrafi wyrazić swoje myśli i uczucia bez naruszania praw innych.

W relacji asertywność jest niezbędna do budowania wzajemnego szacunku i zaufania. Pozwala na otwartą i uczciwą komunikację, która jest kluczem do zrozumienia i spełnienia potrzeb obu stron. Przykładowo, jeśli czujemy, że w trakcie rozmowy ktoś nas ignoruje, zamiast gniewać się i skupiać na poczuciu krzywdy, osoba asertywna powie to otwarcie, dając partnerowi szansę na poprawę.

Asertywność w związku to również umiejętność radzenia sobie z konfliktami w sposób konstruktywny. Zamiast unikać konfliktów lub reagować na nie agresją, osoba asertywna potrafi wyrazić swoje niezadowolenie w sposób, który jest szanujący dla partnera i pozwala na rozwiązanie problemu.

Istnieje wiele praktycznych wskazówek i ćwiczeń, które mogą pomóc w rozwijaniu tej umiejętności. Możesz na przykład zacząć od małych kroków, takich jak wyrażanie swojej opinii na temat mało ważnych spraw, a następnie stopniowo przechodzić do większych i trudniejszych tematów.

Warto jednak pamiętać, że nikt nie rodzi się asertywny – to umiejętność, której można się nauczyć. Tak jak słoń uczy się chodzić, tak i my możemy nauczyć się bycia asertywnymi. A zdobyta dzięki treningowi asertywność – niemal doskonała – może przynieść nam wiele korzyści, nie tylko w naszych związkach, ale także w innych aspektach naszego życia.

Jak być asertywnym w rodzinie?

Bycie asertywnym w rodzinie, podobnie jak w każdej innej relacji, oznacza umiejętność wyrażania swoich uczuć, myśli i potrzeb w sposób otwarty i szanujący prawa innych. W praktyce, asertywność w rodzinie może obejmować takie sytuacje jak: komunikowanie swoich potrzeb, wyrażanie swojej opinii, stawianie granic czy reagowanie na nieodpowiednie zachowanie innych członków rodziny.

Oto trzy sposoby na ćwiczenie asertywności w rodzinie:

1.    Uspokój się, zanim cokolwiek zrobisz

Asertywność nie jest równoznaczna z wyrzucaniem z siebie wszystkiego, co masz na myśli – szczególnie, gdy odczuwasz silne emocje. Aby upewnić się, że jesteś w stanie komunikować się w sposób odpowiedni, najpierw się uspokój i przejdź do bardziej zrównoważonego stanu emocjonalnego. 

2.    Zauważaj i rób miejsce na uczucia innych członków rodziny

Centralną częścią asertywności jest rozpoznawanie i szanowanie perspektywy innego członka rodziny (tym bardziej dziecka).  Ważne jest pokazanie własnego punktu widzenia ale jednocześnie słysząc i szanując doświadczenia innych członków rodziny. 

3.    Trzymaj się mocno granic

Definiowanie i ucieleśnienie granic można porównać do tworzenia bezpiecznej przestrzeni, takiej jak ogrodzone podwórko. Otwieramy bramy, aby przyjąć to, co nas karmi, i zamykamy je, gdy jest to konieczne, aby chronić się przed tym, co nam nie służy. Celem jest posiadanie emocjonalnych granic, które działają jak płot; otwieramy i zamykamy je w razie potrzeby, aby pozwolić niektórym rzeczom przejść, a innym trzymać się z dala.

Rodzice mają do odegrania kluczową rolę w wychowaniu swoich dzieci, a wyznaczanie granic jest niezbędną jego częścią. Nawet jeśli nie zawsze rozumieją, dlaczego, dzieci potrzebują rodziców, którzy wykazują konsekwencję i asertywność. Przejawia się to poprzez ustalenie pory snu dla młodszych dzieci czy zakaz picia alkoholu dla starszych. Jednak granice w rodzicielstwie to coś więcej niż zakazy i nakazy. Emocjonalne i relacyjne granice są również ważne. Te przejawiają się poprzez chronienie dziecka przed problemami dorosłych (np. finansowymi czy konfliktów między rodzicami). Asertywny rodzic nie potrzebuje angażować swoich dzieci w rzeczy, o które dzieci nie powinny się martwić. 

Czasami, mimo naszej prośby, czy – jak mogłoby się wydawać – oczywistej potrzeby, ktoś nie zmienia swojego zachowania. W takich sytuacjach asertywna osoba jest w stanie wyrazić swoje uczucia i myśli w sposób stanowczy i zdecydowany, jednocześnie szanując prawa innych. W przypadku, gdy ktoś mimo zwróconej uwagi dalej źle się zachowuje, osoba asertywna jest w stanie poinformować o konsekwencjach takiego zachowania. Istotne jest, aby nie mylić konsekwencji z karami. O konsekwencjach należy myśleć przez pryzmat swoich uczuć:

• „Jest mi smutno, że mimo moich próśb wciąż nie robisz tego, na czym mi zależy.”
• „Przykro mi, że nadal tak się zachowujesz. Wiele razy Cię prosiłem, żebyś przestała.”

Błędnie rozumianą konsekwencją są kary. Na przykład:

• Nie odzywam się do Ciebie, bo nie spełniasz mojej prośby.
• Nie dam Ci tego, na co się umówiliśmy, bo wciąż robisz to, czego nie chcę.

O ile konsekwencje – rozumiane jako poczucie krzywdy – powinny być usłyszane, o tyle kary – rozumiane jako działanie w ramach rewanżu za niespełnienie oczekiwań – są w rodzinie działaniem niepożądanym. Kary zazwyczaj przekraczają granice osoby karanej i wcale nie są dobrą motywacją do uzyskania pożądanego rezultatu.

Ćwiczenia na asertywność mogą pomóc w rozwijaniu tej umiejętności w kontekście rodzinnych relacji. Na przykład, można ćwiczyć komunikowanie swoich potrzeb i uczuć w bezpiecznym środowisku, poprzez scenki z innymi członkami rodziny. Pamiętajmy, że nikt nie rodzi się asertywny – to umiejętność, której można się nauczyć i którą warto rozwijać.

Bycie asertywnym w rodzinie to nie tylko korzyść dla Ciebie – to także korzyść dla całej rodziny, która staje się bardziej otwarta, szanująca i skłonna do współpracy.

Jak być asertywnym w szkole?

Asertywność w szkole to istotna umiejętność, która może pomóc uczniom w radzeniu sobie z presją rówieśniczą, niesprawiedliwym traktowaniem czy wyzwaniami związanymi z nauką. Asertywność oznacza przecież umiejętność wyrażania swoich myśli, uczuć i praw w sposób otwarty i pełen szacunku dla innych. Jak ulał pasuje do środowiska szkolnego.

Na przykład, uczeń, który jest asertywny, jest w stanie powiedzieć „nie” gdy czuje, że jest nakłaniany do czegoś, czego nie chce robić, czy to przez rówieśników czy przez dorosłych. Potrafi również wyrazić swoją opinię w klasie, nawet jeśli jest to odmienne zdanie od większości. W sytuacji, gdy ktoś mimo zwróconej uwagi dalej źle się zachowuje, uczeń może zwrócić się do odpowiedniej osoby, na przykład nauczyciela, o pomoc.

Ćwiczenia na asertywność mogą pomóc uczniom rozwijać tę umiejętność. Na przykład, uczniowie mogą pracować nad scenkami, w których ćwiczą, jak reagować w sposób nieuległy na różne sytuacje, które mogą napotkać w szkole.

Asertywność w szkole jest cenną umiejętnością, która może pomóc uczniom nie tylko w czasie nauki, ale także w przyszłości, gdy będą musieli radzić sobie z różnymi sytuacjami w dorosłym życiu.

Asertywność w pracy nauczyciela

Asertywność w pracy nauczyciela jest nieocenionym narzędziem, które pomaga w skutecznym zarządzaniu klasą, budowaniu pozytywnych relacji z uczniami i innymi pracownikami, a także w ochronie własnych granic, zarówno psychicznych jak i czasowych.

Na przykład, asertywny nauczyciel potrafi odmówić zadania, które wykracza poza jego obowiązki i możliwości, bez poczucia winy. Potrafi reagować na niewłaściwe zachowanie ucznia, wyrażając swoje oczekiwania w sposób jasny i konkretny.

Asertywność w pracy nauczyciela przekłada się na zdolność do wyrażania swoich uczuć, potrzeb i granic w szkole w sposób, który szanuje prawa innych. Asertywność towarzyszy ludziom, którzy są świadomi swoich mocnych i słabszych stron, stawiają sobie realistyczne cele i wykorzystują swoje możliwości. Dlatego warto nauczyć się asertywności i ćwiczyć ją w praktyce.

Wskazówki do pracy własnej nad nauką asertywności

Gdy już zaczniesz pracować nad swoja asertywnością, pojawi się wiele problemów. Te wskazówki mogą się wtedy okazać pomocne:

1. Nie spiesz się

Daj sobie czas na dostosowanie się. Podczas gdy niektórym łatwo jest bronić siebie i swoich wartości w miejscu pracy, inni mogą potrzebować nieco więcej czasu, aby rozwinąć swoją asertywność lub aby dostosować do Twoich oczekiwań i wyrażanych potrzeb. Bądź wyrozumiały wobec procesu uczenia się i nie zapomnij od czasu do czasu „poklepać się po plecach”, aby zachęcić się do rozwoju.

2. Porozmawiaj z kimś o tym

Uczenie się nowych umiejętności i inwestowanie w swój rozwój może być dynamicznym i wymagającym procesem. Posiadanie kogoś, z kim można porozmawiać o swoich obawach, może pomóc ci szybko poczuć się pewniej w nowych sytuacjach i ugruntować Twój nowy sposobów myślenia.

3. Pozostań pozytywny

Bycie asertywnym w środowisku zawodowym oznacza osiąganie celów przy jednoczesnym zapewnieniu możliwości wyrażania swoich oczekiwań. Dobrze jest mieć porzy tym wspierającą atmosferę, która przyspieszy sukces. Powtarzając swoje pomysły, upewnij się, że komunikujesz je konstruktywnie. Zaskarbisz w ten sposób symaptię innych osób do Twoich pomysłów. Komunikuj się z entuzjazmem i własnym autentycznym stylem. Widząc otwartość swoich słuchaczy, spróbuj obsadzić ich w rolach wykonawców Twojej idei. Jeśli połączysz Twoje potrzeby z ich mocnymi stronami, zachęcisz ich do działania.

4. Przygotowanie się na stawienie czoła potencjalnemu cynizmowi

Oczywiście zawsze istnieje możliwość negatywnej lub obronnej reakcji Twojego otoczenia. Dlatego ważne jest, abyś przygotował(a) się do zachowania spokoju i pewności siebie bez względu na wszystko. Możesz nawet zapisać kilka notatek wcześniej, takich jak przykłady rzeczy, które chcesz poruszyć. Celem jest, aby komunikować się jasno i dokładnie, a jednocześnie pozostać obiektywnym.

5. Opracuj spersonalizowaną strategię

Możliwości wyrażania siebie w sposób asertywny są nieograniczone – więc pozwól swoim słowom płynąć swobodnie i autentycznie, tworząc urzekającą narrację, która rezonuje z wigorem i przekonaniem. Jeśli nie czujesz się komfortowo, stosując którąś z wymienionych przeze mnie technik, zawsze możesz stworzyć własną. Istnieje wiele sposobów na bycie asertywnym bez dopasowywania się do jednej reguły.

6. Pozostań odważny

Znalezienie odwagi do wyrażenia swojej opinii może być trudnym zadaniem. Kiedy poświęcamy czas i wysiłek, aby głęboko słuchać i wyrażać siebie z szacunkiem, inspirujemy atmosferę wzajemnego zrozumienia, która toruje drogę do większej współpracy. Idź więc naprzód, aby czerpać korzyści ze skutecznej asertywności.

Asertywność – ćwiczenia

Asertywność – ćwiczenia dla dorosłych

1. Subtelna asertywność

Zaczynaj subtelnie używać asertywności. Technika ta polega na zwiększaniu poziomu asertywności w miarę upływu czasu, zaczynając od empatii i stając się być coraz bardziej stanowczym. Ostatnim krokiem jest wprowadzanie konsekwencji, jeśli sytuacja nie ulegnie zmianie. Postaraj się rozważnie korzystać z takich skrajnych komunikatów. Na przykład, jeśli poprzednie Twoje prośby zostały zignorowane, możesz powiedzieć: „Jeśli nie będzie raportu na czas, będziemy musieli znaleźć kogoś innego do tego projektu, aby raporty nie były opóźnione.”

2. Dwutorowa asertywność

Polega najpierw na rozpoznaniu perspektywy innych, a następnie wyrażeniu swojej. Na przykład: „Wiem, że ostatnio było dużo zamieszania, ale kiedy otrzymuję informacje zbyt późno, zatrzymuje to cały nasz projekt”. Przekazanie tego przesłania w sposób przyjazny może nadać mu dodatkową moc.

3. Emocjonalna asertywność

Emocjonalna asertywność jest powiązana ze stwierdzeniami dotyczącymi uczuć; polega na mówieniu drugiej osobie, jak jej działania bezpośrednio wpływają na to, jak się czujesz. Zacznij od obiektywnego określenia działania, następnie opisz jego negatywny efekt i zakończ stwierdzeniem dotyczącym uczuć. Na przykład: „Kiedy przerywasz mi podczas spotkań, nie mogę podzielić się swoją opinią i czuję się sfrustrowany”.

Zapraszam Cię na Nawigatora Emocji , który przygotują Cię do radzenia sobie z Twoimi emocjami oraz zachowaniami osób, które Cię otaczają. Jeśli chcesz pomagać innym to zapraszam Cię na te szkolenia “Trener Inteligencji Emocjonalnej” lub “Diagnosta Inteligencji Emocjonalnej” Wpisz kod: 5XU9XAZV, aby otrzymać 1000 zł rabatu. Dostępnych jest tylko 10 takich kuponów.

„Asertywność jest najbardziej skuteczna, gdy jest najmniej stosowana.„

Wes Fesler

 

Jak być asertywnym – bibliografia:

Blair, R. J. R. (2003). „Responding to the emotions of others: Dissociating forms of empathy through the study of typical and psychiatric populations”. Consciousness and Cognition, 12(4), 698-718.

Chopra, P. K., & Kanji, G. K. (2010). Emotional intelligence: A catalyst for inspirational leadership and management excellence. Total quality management, 21(10), 971-1004.

Daniel Goleman, „Inteligencja emocjonalna”, Media Rodzina, 1997.

McSweeney, J. J., McSweeney, K. T., Webb, J. W., & Devers, C. E. (2022). The right touch of pitch assertiveness: Examining entrepreneurs’ gender and project category fit in crowdfunding. Journal of Business Venturing, 37(4), 106223.

Parmaksiz, I. (2019). Assertiveness as the Predictor of Adjustment to University Life amongst University Students. International Journal of Instruction, 12(4), 131-148.

Pfafman, T. (2020). Assertiveness. In Encyclopedia of personality and individual differences (pp. 263-269). Cham: Springer International Publishing.

Pfeiffer, R. H. (2010). Relationships: assertiveness skills. Growth Central LLC.

Remland, M. S. (2016). Nonverbal communication in everyday life. Sage Publications

Robert E. Alberti, Michael L. Emmons, „Your Perfect Right: Assertiveness and Equality in Your Life and Relationships” (10th Edition), Impact Publishers, 2008.

Sarkova, M., Bacikova‐Sleskova, M., Orosova, O., Madarasova Geckova, A., Katreniakova, Z., Klein, D., … & van Dijk, J. P. (2013). Associations between assertiveness, psychological well‐being, and self‐esteem in adolescents. Journal of Applied Social Psychology, 43(1), 147-154.

Schwartz, A. E. (2001). Assertiveness: Responsible Communication. Andrew E Schwartz.

Thompson, L., & Wang, C. S. (2022). Advanced Introduction to Negotiation. Edward Elgar Publishing.

Wright, C. N., & Roloff, M. E. (2015). You should just know why I’m upset: Expectancy violation theory and the influence of mind reading expectations (MRE) on responses to relational problems. Communication Research Reports, 32(1), 10-19.